De septic tank (ook wel septic tank, septic tank, septic tank voor strooisel, septic tank voor afvalwater, septic tank voor afvalwater, septic tank) is, in tegenstelling tot de beerput of vloeibare mestput, een put voor de provisorische zuivering van kleine hoeveelheden afvalwater voor individuele huizen die niet zijn aangesloten op de openbare riolering. Het is de oudste en structureel eenvoudigste vorm van afvalwaterzuivering. De exploitatie ervan is in Nederland sinds 2016 verboden (behalve als afvoerloze opvangput, zie hieronder) om milieuredenen.
Een septic tank zonder afvoer met doorlaatbare wanden en vloer wordt een beerput genoemd.
Bouw en functie
Een septic tank werkt volgens het principe van bezinking. Het bestaat volgens deze methode uit een put met een container waarin de niet-waterige componenten van het afvalwater, die zwaarder zijn, door hun eigen gewicht naar de bodem zakken in stilstaand water en zich als zuiveringsslib (bezinking) op de bodem neerzetten. Het overtollige water wordt of regelmatig afgezogen door een zuigwagen, geloosd in een waterlichaam of sijpelt in de grond.
Meer complexe septic tanks bestaan uit drie kamers. In zo’n moderne drie-kamer septic tank wordt het afvalwater anaeroob afgebroken. Hierdoor zijn er geen feces- en toilet papierresten; deze putten kunnen qua reinigingsprestaties bijna concurreren met kleine rioolwaterzuiveringsinstallaties, afgezien van het nitraatgehalte van het gezuiverde afvalwater.
Doeltreffendheid van de afvalwaterzuivering
Hoewel het afvalwater door bezinking wordt opgehelderd, blijven er veel schadelijke stoffen in het water achter. Het grootste probleem is de stikstof die in het water is opgelost door rottingsprocessen. Stikstof en bacteriën, die zich in de loop van de ontbindingsprocessen van het organisch materiaal sterk vermenigvuldigen, vervuilen de bodem en het water waarin ze worden geloosd.
De moderne driekamer septic tanks waren iets effectiever dan de oudere één-kamer tanks, die meestal maar één overloop hadden. Een grondige en voldoende milieuvriendelijke reiniging kon zelfs met deze septische putten niet worden bereikt.
Distributie
Vóór 1990 waren septische putten een veel voorkomende vorm van afvalwaterzuivering op boerderijen. Na de deze tijd was het de bedoeling om zoveel mogelijk percelen aan te sluiten op de openbare riolering, omdat openbare rioolwaterzuiveringsinstallaties een diepgaande behandeling van het afvalwater mogelijk maken. Tot de millenniumwisseling werden septische putten daarom alleen gevonden op afgelegen plaatsen of in gebouwen buiten de steden en dorpen waar de aanleg van een aansluiting op de openbare riolering om typografische redenen te kostbaar of onmogelijk zou zijn.
Hoewel de waterkwaliteit sinds de jaren tachtig van de vorige eeuw aanzienlijk is verbeterd, zet de EU sinds 2001 in op waterbescherming voor Europese rivieren en meren. Afvalwater mag niet langer worden geloosd in rivieren en meren die grote veranderingen in de waterhuishouding veroorzaken en de natuurlijke flora en fauna in de waterloop bedreigen. Tot slot is in 2015 het verbod op het gebruik van septische putten van kracht geworden.
Sindsdien zijn in Nederland alleen nog zogenaamde effluent vrije opvangputten voor afvalwater toegestaan, waarvan de inhoud met regelmatige tussenpozen door een afvalverwijderingsbedrijf wordt weggepompt en naar de rioolwaterzuiveringsinstallatie wordt getransporteerd. Om kostbare afvalverwijdering, die alleen door speciale bedrijven met de juiste vergunning mag worden uitgevoerd, te voorkomen, zijn veel huiseigenaren bezig met het ombouwen tot een moderne kleine rioolwaterzuiveringsinstallatie of een aangelegd moerasland. De opvangputten moeten regelmatig worden gecontroleerd op lekkage, zodat er geen afvalwater in de grond kan sijpelen.
Laat een reactie achter